Раптам захацелася паехаць у Віцебск. Каб з гэтай кніжкай у руках прайсці па вуліцах горада і пачуць подых гісторыі, убачыць, як цячэ час і змяняецца ўсё вакол. Агарнуцца музыкай, што застыла у дрэве і каменні (менавіта так часам кажуць пра архітэктуру).

І пашкадаваць, што ўжо не выпадзе шанец сказаць «дзякуй» аўтару — выдатнаму гісторыку архітэктуры і чалавеку, шчыра ўлюбёнаму у свой край, — бо яго даўно няма на гэтым свеце. І падзякаваць усім тым, хто мае дачыненне да гэтага найцікавейшага выдання.